Basketballer Michael Jordan wordt door velen gezien als de beste speler aller tijden in het basketbal. Wat mij betreft volledig terecht! De man die in de jaren tachtig en negentig furore maakte in de Amerikaanse basketbalcompetitie NBA als speler van de Chicago Bulls, won zes kampioenschappen in zijn carrière en pakte talloze individuele prijzen. In zo’n loopbaan zijn er vele momenten die je als sportliefhebber niet meer vergeet. Tien favoriete momenten uit de carrière van Michael Jordan op een rijtje.

Van rookie tot topper – Michael Jordan: tien legendarische momenten

Michael Jordan debuteerde in 1984 in de Amerikaanse basketbalcompetitie NBA. De Chicago Bulls kozen hem als derde in de draft, het systeem waarbij basketbalclubs jeugdspelers afkomstig van universiteiten of hoge scholen kunnen kiezen. Teams die slecht presteerden in het seizoen ervoor, mogen daarbij als eerste kiezen en kunnen zo de betere talenten uitkiezen om hun selectie mee te versterken. Jordan, afkomstig van de universiteit van North Carolina, werd als derde gekozen, een grote verrassing omdat hij toch twee keer speler van het jaar was geworden. Van de tweede keuze dat jaar, ene Sam Bowie die naar de Portland Trailblazers ging, heeft niemand daarna nog wat gehoord op sportief gebied, een enorme blunder van de Blazers die de beste speler aller tijden hadden kunnen kiezen. De nummer 1 dat jaar, de Nigeriaan Hakeem Olajuwon, had een respectabele carrière in de NBA en won twee titels met Houston Rockets.

De eerste jaren van Jordan in de NBA kenmerkten zich vooral door individueel succes. De Bulls wonnen geen kampioenschappen, maar Jordan zelf pakte prijs na prijs. Hij won goud op de Olympische Spelen van 1984, overigens nog voordat hij debuteerde in de NBA. In die jaren was het gebruikelijk dat een of twee talenten mee gingen met het nationale team naar grote eindtoernooien. Jordan werd verkozen tot beste nieuwkomer (rookie) in zijn debuutseizoen. Zijn tweede jaar was minder, omdat hij zijn voet brak en weinig speelde. In de play-offs werden de Bulls verslagen door Boston Celtics, maar maakte Jordan wel 63 punten in een wedstrijd. Celtics-legende Larry Bird daarover:

God speelde vanavond basketbal en hij was vermomd als Michael Jordan.

Michael Jordan van topper tot superster

Met een gemiddelde van ruim 37 punten per duel werd Michael Jordan in zijn derde seizoen topscorer van de NBA. Het mocht niet baten, want wederom Boston knikkerde Chicago uit de play-offs. Een jaar later werd Jordan verkozen tot beste speler van de NBA, naast nog talloze andere prijzen, maar wonnen de Bulls weer geen titel. Detroit Pistons, in die jaren bekend staande als de Bad Boys vanwege hun fysieke spel, schakelde Chicago uit. De twee jaar daarna pakte Detroit de titel, waardoor Jordan na zes jaar in de NBA nog altijd wachtte op zijn eerste kampioenschap.

Het management van de Bulls besefte dat meer nodig was dan alleen Jordan om een titel te pakken. Met Scottie Pippen haalde Chicago een jonge, veelbelovende speler binnen. De nieuwe coach Phil Jackson en de ervaren forward Horace Grant moesten de Bulls verder omhoog helpen. Een geslaagde verandering, want de Bulls haalden inderdaad de finale en versloegen de Los Angeles Lakers, met legende Earvin ‘Magic’ Johnson in de gelederen. De magie kwam echter vooral van Jordan in die finale, die zijn ploeg met 4-1 aan de titel hielp. Ook de twee jaar daarna werden de Bulls kampioen van de NBA met Jordan als natuurlijke leider en boegbeeld. De topscorer van weleer was meer geworden: hij werd een superster.

Het einde van het begin van de carrière van Michael Jordan

Na het derde kampioenschap in 1993 besloot Jordan later dat jaar echter om te stoppen met basketbal. De moord op zijn vader, eerder dat jaar, had ervoor gezorgd dat basketbal niet langer zijn topprioriteit was. Ook zocht Jordan een nieuwe uitdaging en vond die in het honkbal. Hij ging in de lagere prof divisies spelen maar bleek hier toch menselijk: een bal door een ring gooien was voor Jordan ogenschijnlijk makkelijker dan een bal het stadion uitslaan. Zijn honkbal carrière werd geen succes en hij zou nooit een duel spelen in de MLB, de hoogste Amerikaanse honkbal competitie.

Jordan keerde in maart 1995 terug in de NBA, midden in het seizoen bij zijn oude team in Chicago. Mochten er mensen geweest zijn die zich afvroegen of hij het spelletje nog beheerste, dan werden zij snel van een antwoord voorzien. Al in zijn vijfde duel na zijn terugkeer ging Jordan ‘los’ en scoorde 55 punten tegen New York. Desondanks werd dat jaar de titel niet gewonnen, die ging naar Houston Rockets. Titels zouden er echter in wat als het tweede deel van zijn carrière gezien kan worden, nog wel komen.

De tweede trilogie

In zijn eerste volledige seizoen na zijn comeback leidde Jordan de Bulls naar 72 winstpartijen in een seizoen van 82 duels . Een fenomenale prestatieen anno 2015 nog steeds een NBA record. De kroon op het werk volgde en de Chicago Bulls werden in 1996 weer kampioen. Net als in ’91, ’92 en ’93 kwam er ook nu een trilogie want ook de twee jaar daarna leidde Jordan zijn team naar het landskampioenschap. De titel in 1998 was Jordans laatste, hij nam afscheid van de NBA en stopte met basketbal. Althans, dat zei hij en men geloofde het.

Na zijn afscheid kocht Jordan een deel van basketbalteam Washington Wizards. Je moet wat met je centen! Op de training van het team kwam hij erachter nog steeds erg veel lol in het spelletje te hebben. In de zomer van 2001 zei hij nog voor 99,9% zeker niet terug te keren in de NBA, later dat jaar debuteerde hij voor zijn eigen team en werd prompt topscorer van de ploeg. De play-offs zou hij met Washington echter nooit halen, daarvoor was het team gewoon te zwak en Jordan zelf ook te oud en blessuregevoelig. In 2003 nam hij definitief afscheid van de NBA. Daarmee kwam een einde aan een periode waarin Jordan de NBA wereldwijd verder op de kaart had gezet als het grote marketingcircus wat het nu is. Zijn kledinglijn Jordan werd voor velen een begrip en zelf werd (en wordt) hij door velen als beste basketbalspeler aller tijden betiteld. Volkomen terecht wat mij betreft.

Tien legendarische momenten van Michael Jordan

Het zal duidelijk zijn dat in een carrière als die van Jordan heel veel hoogtepunten zitten. Toch hebben we geprobeerd er tien mooie uit te kiezen. Geniet van Jordans beste momenten:

10: Het Dream Team

Tijdens de Olympische Spelen van 1984 won Jordan al goud, maar in Barcelona in 1992 deed hij dat nog eens dunnetjes over. Met een selectie vol supersterren, zoals Magic Johnson, Charles Barkley, Patrick Ewing, Scottie Pippen en Larry Bird, was dit een lachwekkend goed team.

9: Slamdunk koning

Jordan stond niet voor niets bekend als ‘His Royal Airness’, zijn dunks waren legendarisch. Vooral tijdens het Allstarweekend van 1988 was de slamdunkwedstrijd, tegen andere top dunkers als Clyde Drexler en Dominique Wilkins, er dan ook een voor de geschiedenisboeken

8: “The shot”

In 1989 speelde Chicago in de play-offs tegen Cleveland, waar Craig Ehlo de ondankbare taak had Jordan te verdedigen. Ehlo werd wel de ‘Jordan stopper’ genoemd, maar Jordan liet zien dat hij niet te stoppen was. Met een schot in de laatste seconde van een wedstrijd, waarbij Jordan fel verdedigd werd door Ehlo maar desondanks de score maakte, besliste hij de serie tegen de Cavaliers, voor dat jaar een grote verrassing. De actie ging de geschiedenisboeken in als ‘The shot’.

7: Patrick Ewing op een poster

De New York Knicks waren in de jaren ’90 een van de grootste rivalen van de Chicago Bulls van Michael Jordan. Altijd felle duels, tot op het scherpst van de snede. In 1991 liet Jordan met 1 briljante actie zien waarom zijn Bulls in die jaren vaak de betere waren. Hij ontving de bal, draaide weg bij twee tegenstanders, dolde een derde en dunkte vervolgens over de 2 meter 13 lange Patrick Ewing, de sterspeler van New York in die jaren. In de NBA noemt men dit ‘posterizen’, een mooie dunk over een speler die op een poster moet belanden.

6: De  laatste comeback

In 2001 keerde Jordan nogmaals terug in de NBA, dit keer bij de Washington Wizards. De media smulden ervan; zou die oude Jordan het nog kunnen? Dat kon toch niet meer, in een competitie met alleen maar jonge sterren? Het team van Miami Heat leerde de 39-jarige Jordan in 2002 in elk geval goed kennen, toen hij er 37 punten tegen maakte:

5: “The Move”

Misschien wel zijn meest legendarische actie ooit. Tegen de Los Angeles Lakers in 1991 zweefde Jordan door de lucht voor een dunk met rechts. Halverwege zijn vlucht ziet hij een tegenstander opdoemen voor zich, verandert al zwevende van richting en legt de bal met zijn linker hand door de ring. Pure magie in minder dan een seconde

4: God komt basketballen: 63 punten

Het al eerder genoemde duel met Larry Bird en de Boston Celtics, waarin de jonge Jordan maar liefst 63 punten scoorde.

3: “The flu game”

Tijdens de finale in 1997 tegen Utah Jazz was het 2-2 en stond het vijfde duel in Utah op het programma. Een cruciale wedstrijd, want de winnaar zou immers nog maar 1 duel van de titel verwijderd zijn. Jordan kreeg echter de griep, vermoedelijk door het eten van een bedorven pizza. Zichtbaar uitgeput speelde hij toch de wedstrijd. En hoe: met 38 punten leidde hij de Bulls naar een nipte 90-88 zege. De Bulls zouden de titel pakken in het volgende duel. Legendarisch zijn de beelden waar teamgenoot Pippen een uitgeputte Jordan letterlijk van het veld sleept:

2: Zijn laatste schot als Chicago Bull

Een fragment wat vaak als nummer 1 wordt genoemd in Jordan lijstjes: zijn laatste schot voor de Chicago Bulls waarmee ze direct ook de titel van 1998 wonnen. Wederom tegen Utah, wederom razend spannend. In een zenuwslopende laatste minuut komen de Bulls drie punten achter, maar dan is het woord aan Jordan. Met een score en steal (onderschepping) blijkt hij al belangrijk in de laatste minuut, maar zes seconden voor tijd maakt hij ook de laatste, winnende score. Hij zou nooit meer in actie komen voor de Bulls na dit schot, een sublieme kroon op zijn carrière:

1: De pass op Steve Kerr

Ondanks al het score geweld van Michael Jordan, was en bleef hij altijd een teamspeler. Niets illustreert dat beter dan de laatste seconden van de zesde wedstrijd in de finale van 1997. De Bulls met een achterstand maar met een kans op het laatste schot. Iedereen verwacht dat Jordan zal schieten, dat lijkt ook te gaan gebeuren, maar hij speelt de bal af op teamgenoot Steve Kerr. Kerr is tegenwoordig coach van de Golden State Warriors maar destijds een vrij onbeduidende speler. Hij beloont het vertrouwen van Jordan en schiet de Bulls naar de titel.

Meer over Michael Jordan? De biografie “The Life” van basketbaljournalist en -kenner Roland Lazenby is sinds kort overal in Nederland verkrijgbaar. Een must voor alle sportliefhebbers!

KIJKTIP – Netflix heeft sinds 19 april 2020 een tiendelige documentaire uitgebracht over het laatste seizoen van Jordan bij de Bulls. The Last Dance is een enorme aanrader, bekijk hier de trailer: