Op 6 maart 1978 gebruikte Joseph Paul Franklin een .44 kaliber pistool in zijn poging een einde te maken aan het leven van Larry Flynt, de uitgever van het pornografische blootblad Hustler. De schoten waren dan wel niet fataal, maar de gevolgen waren voor Larry Flynt verstrekkend. Hij raakte tot aan zijn middel verlamd en bleef de rest van zijn leven verslaafd aan pijnstillers en middelen tegen depressiviteit. Franklin bekende pas jaren later, anders zou nooit bekend zijn geworden wie verantwoordelijk was voor de aanslag. Op 20 november 2013 werd hij geëxecuteerd.
Hustler, een blootblad van Larry Flint
In het conservatieve Amerika bepalen drie blootbladen al decennialang de markt. Nog voor de seksuele revolutie van de jaren ’70 probeerden zij het taboe op seksualiteit onder het publiek weg te nemen. Penthouse, van Robert Guccione, werd in 1969 vanuit Engeland naar de Verenigde Staten gebracht. Playboy Magazine, van Hugh Hefner, bestaat zelfs al sinds 1953: op de eerste cover wuifde Marilyn Monroe de nieuwsgierige mannen toe. En in 1974 voegde Larry Flynt het blad Hustler toe, een magazine dat nog vele malen verder ging dan wat het publiek tot dat moment voorgeschoteld had gekregen. Hustler was geen blootblad; het was meer een pornografisch tijdschrift. Het doorbrak een taboe door expliciet veel meer het vrouwelijk geslachtsorgaan te tonen. Van een moeizame start groeide het blad in de herfst van 1975 uit naar een blad met meer dan een miljoen lezers, vooral door de publicatie van paparazzi foto’s van Jacqueline Kennedy-Onassis, die zonder dat zij het wist werd gefotografeerd terwijl ze halfnaakt op een Grieks eiland van de zon genoot. Hustler veroverde een derde van de markt, met een oplagepiek van ongeveer 3 miljoen. Elk blad ging voor meer dan twee dollar over de toonbank; Larry Flynt zat op een goudmijn. Tegenwoordig worden er per editie zo’n 500.000 bladen gedrukt.
Larry Flynt
Het opzoeken van grenzen op het gebied van seksualiteit begon bij Larry Flynt al op jonge leeftijd. Toen hij negen jaar oud was misbruikte hij een kip van zijn oma: oudere jongens hadden hem verteld dat die ervaring vergelijkbaar was als seks met een meisje. Bang dat zijn grootmoeder zijn daad zou ontdekken, draaide hij ‘s avonds de nek van de kip om waarna hij het beestje in het water gooide. Al met al viel de belevenis hem een beetje tegen.
Larry Flynt werd geboren op 1 november 1942, in Lakeville, Kentucky. Na een moeilijke jeugd en een periode als marinier op Amerika’s eerste nucleair aangedreven oorlogsschip, stapte hij in de wereld van het ondernemerschap. Hij bleek uiterst succesvol in de horeca en al snel verdiende hij 1.000 dollar per week. Binnen mum van tijd bezat hij vier kroegen. Eén zaak ging verder dan elke andere bar aan de Oostkust van de Verenigde Staten: er dansten naakte serveersters in de ‘Hustlers Club’. Er werden al snel andere zaken geopend onder dezelfde naam, acht bedrijven die elk bijna een half miljoen dollar per jaar opleverden.
In maart 1972 publiceerde Flynt de Hustler Newsletter, een promoblaadje voor zijn clubs. Het blad werd enorm populair en toen het dankzij de economische crisis wat minder ging in de horeca, besloot Flynt het blad in het hele land uit te geven als een tijdschrift. De Verenigde Staten waren een pornoblad rijker, een explicieter blad dan men tot nu toe in de winkelschappen had gezien. In juli 1974 kwam de eerste uitgave uit. Binnen een jaar bleek het magazine een gouden greep. Naakte vrouwen, vrouwen die in het openbaar werden vernederd, interraciale seks; hoe explicieter de beelden waren, hoe groter het protest van conservatief Amerika. En hoe meer ruchtbaarheid aan het blad, hoe hoger de verkoopcijfers.
Flynt droomde als jonge jongen niet van een leven als pornokoning, hij droomde niet van bladen gevuld met vrouwen in nietsverhullende posities. Hij had de hoogte van zijn banksaldo nooit kunnen voorspellen, net als het feit dat zijn product in de Verenigde Staten net zoveel aanhangers leek te hebben als vijanden. Van het armoedige Kentucky naar het rijke leven in Los Angeles; hij leefde de Amerikaanse droom. En toen kwam die zesde maart 1978.
De aanslag op Larry Flynt
Aanklachten tegen zijn persoon werden voor Flynt bijna dagelijkse routine; hij werd regelmatig voor de rechter gebracht om de obsceniteit in zijn blad. In de ochtend van maandag 6 maart 1978 arriveerde Larry Flynt met zijn advocaten bij het gerechtshof in Lawrenceville, Georgia.
De lunch gebruikten Flynt en zijn raadsmannen, Gene Reeves en Paul Cambria, in de nabijgelegen V&J Cafetaria. Na de maaltijd slenterde het drietal terug naar de rechtbank. Niet ver daarvandaan klonk het eerste schot. Flynt draaide zich net naar Reeves toen de kogel de arm van de advocaat doorboorde. Reeves stortte neer en een tweede schot klonk door de stille straten van Lawrenceville. Flynt later:
“Het was alsof een hete pook mijn buik brandmerkte. Toen ik naar beneden keek zag ik mijn darmen eruit hangen. De kogel scheurde bijna de voorkant van mijn buik eraf.”
Zijn abdominale slagader was doorgesneden en Flynt bloedde hevig. Paramedici snelden hem naar het ziekenhuis waar artsen bijna twee meter van zijn darmen verwijderden en wanhopig probeerden de interne bloedingen te stoppen. Hij moest uiteindelijk elf operaties ondergaan voor het laatste lek werd gevonden. De artsen herstelden de schade, maar voor Flynt begon toen pas het echte probleem. De kogel had een aantal zenuwen van zijn rug beschadigd, waardoor zijn benen niet alleen verlamd waren geraakt, maar ook in enorme pijn verkeerden. Flynt later in zijn autobiografie:
“De pijn was niet aflatend, waardoor ik het gevoel had alsof ik in een vat met kokend water werd gedompeld. Die pijn is nooit meer weggegaan – ik vecht me door de dagen met pijnstillers.”
Flynt verhuisde naar Los Angeles en werd, in zijn nooit eindigende zoektocht naar een werkende pijnstiller, een drugsverslaafde. Hij experimenteerde met elke belangrijke pijnstillende medicatie op de markt en had als gevolg daarvan regelmatig een overdosis, maar zijn hart was sterk en slaagde er altijd in te overleven. Zittend in zijn rolstoel houden twee zaken hem sinds 1978 op de been: de pornografie en het Eerste Amendement: het recht op vrije meningsuiting, persvrijheid en vrijheid van godsdienst.
Joseph Paul Franklin
Wie was deze koelbloedige schutter, en wat dreef hem? Het bleef jarenlang een raadsel, totdat een seriemoordenaar begin jaren 80 bekende. Zijn naam: Joseph Paul Franklin.
Zijn kinderjaren kunnen eenvoudig gekwalificeerd worden als bijzonder ongelukkig. Op 13 april 1950 werd James Clayton Vaughn Jr. geboren in een wereld van armoede, in Mobile, Alabama. Hij groeide op in een disfunctionele familie. Zijn dronken vader sloeg zijn moeder geregeld en de politie stond geregeld aan de deur. Zijn jeugdjaren zouden later de basis vormen van de verknipte psyche van een man die in half Amerika een spoor van moord en geweld achter zich liet.
In 1969 verhuisde hij naar Washington D.C., waar hij eerst actief werd voor de Amerikaanse Neo-Nazi partij en later voor de nationaalsocialistische Volkspartij voor Blanken en de Ku Klux Klan. Om zijn strafblad te verdoezelen veranderde hij in 1976 zijn naam: Joseph Paul Franklin, afgeleid van zijn helden, nazileider Paul Joseph Goebbels en staatsman Benjamin Franklin.
Na bijna een decennium van vreedzame politieke bezigheden, ging Franklin op oorlogspad.
“Ik was mijn suffe baantjes helemaal beu, besloot me los te maken. Ik wilde negers en joden vermoorden. Ik wilde een rassenoorlog ontketenen. Ik vertrouwde erop dat andere blanken mij zouden gaan steunen en dat we uiteindelijk een volwaardige oorlog zouden krijgen tussen zwart en wit.”
Het moorden was begonnen. Franklin reed gewapend door diverse staten, onophoudelijk op zoek naar slachtoffers. Het moorden ging door tot september 1980, toen Amerika weer rustig kon ademhalen: de man die verantwoordelijk was voor onder andere twintig moorden, zestien bankovervallen, twee bomaanslagen en zes gevallen van mishandeling, was eindelijk opgepakt. Niet lang na zijn eerste processen verklaarde hij de man te zijn die verantwoordelijk was voor de aanslag op Larry Flynt. Franklin:
“Het blad Hustler toonde een fotoreportage over interraciale seks. Een zwarte man met een blanke vrouw. Het maakte mij razend. Voor mij was er maar één oplossing: Flynt moest dood. Ik werd ziek van die man. Het kostte mij een jaar om hem te vinden maar in maart 1978 was het raak.”
Nooit is bewezen dat Franklin daadwerkelijk de man was die het wapen hanteerde op die voor Larry Flynt zo fatale dag, maar zowel het slachtoffer als de autoriteiten geloven hem. Tot een officiële aanklacht heeft het echter nooit geleid, tot onvrede van onder andere de inwoners van Lawrenceville. Daniel J. Porter, de officier van Justitie in die regio:
“We weten wie de dader was en waar hij is. Maar de zaak Flynt geniet een behoorlijk lage prioriteit vergeleken bij alle andere vreselijke daden van deze meneer Franklin. Hij is veroordeeld tot de hoogst denkbare straf, dus wat heeft het dan nog voor zin om nóg een proces te beginnen? Wat zouden we daarmee bereiken?”
Nasleep
De krankzinnige seriemoordenaar werd later gek genoeg bijna een modelgevangene in de dodencel van correctiecentrum Potosi, in de buurt van St. Louis, Missouri. Op 20 november 2013 kreeg hij een dodelijke injectie toegediend. Hij stierf op 63-jarige leeftijd. Larry Flynt was tegen de executie:
“Ik ben al mijn hele leven tegen de doodstraf, maar dat heeft niets met hem te maken. Ik denk niet dat de overheid zich bezig moet houden met het vermoorden van mensen.”
Ondertussen lijdt Flynt nog dagelijks ondraaglijke pijn. Ondanks de fysieke ellende bleef Hustler altijd floreren. Het blad werd steeds gewaagder: zo werden er diverse malen levensgrote, uitvouwbare posters gepubliceerd, met daarop naakte zwangere vrouwen die met elkaar de seks bedreven. Niets was te smakeloos voor Hustler. De helse pijnen van Flynt leken een katalyserende werking te hebben op zijn behoefte om grenzen te passeren. De man in de rolstoel kende op een gegeven moment elke rechtbank in de Verenigde Staten.
Flynt bemoeide zich ook steeds vaker met de politiek in zijn land. Hij bleek een gepassioneerde Democraat. Ooit was hij bijzonder actief in het zoeken naar de ware moordenaars van partijgenoot John F. Kennedy; hij wantrouwde het overheidsrapport van de Warren Commissie en stelde één miljoen dollar beschikbaar als beloning voor degene met een gouden tip in de zaak. Er zijn zelfs mensen die denken dat de aanslag op Flynt te maken had met diens inspanningen om de waarheid in de zaak Kennedy te achterhalen; ook Flynt zelf heeft wel eens uitspraken gedaan in die richting. Twintig jaar later stelde hij opnieuw een miljoen dollar beschikbaar: nu steunde hij president Bill Clinton, toen hij het moeilijk had met het seksschandaal. De financiële beloning was dit keer voor degene die met bewijzen kwam dat ook Republikeinse moraalridders verwikkeld waren in seksuele escapades.
Saai werd het, kortom, nooit in het leven van Larry Flynt. Bruisend genoeg voor een heuse film in ieder geval: regisseur Miloš Forman vervolmaakte in 1996 The People vs. Larry Flynt, het levensverhaal van de uitgever van Hustler. Woody Harrelson speelde de titelrol.
