The Maze (vertaald: het doolhof) is het minst toegankelijke district van Canyonlands National Park. De steile rotsformaties, doodlopende valleien, extreme hitte, plotselinge overstromingen (flash floods) en oneindigde vlaktes maken dit gebied zelfs voor de meest ervaren hiker (wandelaar) tot een zeer grote uitdaging. The Maze ligt zeer afgelegen, ver van de bewoonde wereld. Eettentjes, pompstations en andere faciliteiten vind je hier niet en de rangers raden hikers dan ook aan om goed voorbereid op pad te gaan. Met andere woorden: weet wat je doet! Het komt zelden voor dat mensen minder dan drie dagen spenderen aan deze hike en het kan in dit labyrint ook zomaar een week beslaan. Omdat alleen ervaren en goed geprepareerde lopers zich wagen aan The Maze, gaat het vaak goed. Er zijn op deze trail nog geen doden te betreuren geweest, al geldt dat niet voor de Canyonlands zelf. Daar hebben afgelopen jaren, vaak door valpartijen, zich enkele treurige incidenten voorgedaan.

In Yosemite National Park kun je de nodige wandelingen maken. Eén van de hikes is de beruchte Mist Trail, die op de site van het park valt onder de Vernal Fall and Nevada Fall Trails. Na een steile klim kun je op de top van de Vernal Fall (300 meter) en/of de top van de Nevada Fall (610 meter) genieten van prachtig uitzicht. De tocht is door de watervallen, stroming en vochtige rotsen echter niet zonder gevaren. In tien jaar tijd zijn er veertien mensen overleden tijdens hun tocht over de Mist Trail. Soms door zwemmen in de rivieren, waardoor de stroming hen over de afgrond duwde.

Deze trail van zo’n twintig kilometer (alleen heen) voert je langs de Na Pali Coast Wilderness op Kauai, een van de eilanden van Hawaii. Zon, zee, natuur, strand; niets aan de hand zou je zeggen. Maar achter de tropische schoonheid van dit paradijs gaat een groot gevaar schuil. Naast vallende stenen en uitputting door de hitte liggen plotselinge regenval en stijgend water op de loer. Tijdens de trail zijn er drie grote oversteekpunten; bij Hanakapiai, Hanakoa en Kalalau. Het peil kan hier razend snel stijgen, dus wacht liever even als het slecht weer is. Diverse hikers hebben het nemen van risico met hun leven moeten bekopen. The Kauai County Fire Department treedt geregeld reddend op, zoals in 2014 toen het 121 hikers bevrijdde die vast waren komen te zitten na hevige overstromingen. Verder zijn de afgelegen stranden tijdens de trail niet geschikt voor een duik; meer dan honderd mensen kunnen het zwemmen in de woeste wateren niet navertellen.

Deze iconische vulkaan van ruim vier kilometer hoog trekt jaarlijks hordes toeristen en velen wagen zich aan één van de vele trails op of rondom de berg in Mount Rainier National Park. Lawines, onderkoeling, mist en sneeuwstormen, uitputting en de steile kliffen en diepe ravijnen zijn hier je grootste vijanden. Wil je de hoogst toegankelijke top bereiken? Dan dien je goed voorbereid te zijn. Mount Rainier mag dan adembenemend zijn, het genadeloze berggebied kostte honderden klimmers al het leven.

Angel’s Landing is de naam van een uitdagende hike in Zion National Park. De naam Angels Landing is afkomstig van Frederick Fisher, een pionier die het gebied in 1916 met twee anderen verkende. Toen de avonturier de imposante rots aan de top aanschouwde, zei hij: alleen een engel zou daarop kunnen landen. Voor je op het dak van Zion kunt genieten van het fenomenale uitzicht, dien je eerst nog wat hindernissen te overbruggen. Het parcours is met acht kilometer en goed begaanbare weg grotendeels te doen, zelfs voor mensen die niet in de beste conditie verkeren. De moeilijkheid in de eerste kilometers zit hem in de steile klimmetjes en S-bochten die de kuiten aardig op de proef stellen. Het échte gevaar begint na Scout’s Overlook, de plek waar het verharde pad ophoudt. Met behulp van rotskettingen, veel geduld en stalen zenuwen dien je de smalle bergkam te beklimmen om het 150 meter hoger gelegen eindpunt van de trail te bereiken. Opperste concentratie is bij elke stap vereist. De paden zijn smal, de ravijnen oneindig diep en je dient ook nog rekening te houden met tegenliggers. Afgezien van enkele eenvoudige hekjes is er gedurende de meeste meters van de klim geen vangrail. Er zijn meerdere mensen overleden tijdens het hiken van de Angel’s Landing in Zion. Een bord bij de ingang herinnert je daar aan.

Deze twee bergtoppen in de Elk Mountains (een bergketen in de Rockies) genieten de bijnaam ‘The Deadly Bells’, vanwege de (fatale) ongelukken die er regelmatig plaatsvinden. Losliggende en vallende stenen, rottend terrein en onvoorspelbaar weer verrassen hier zelfs de meest doorgewinterde hiker. Dat neemt niet weg dat er per jaar duizenden wandelaars zijn die de diverse trails met goed gevolg doorstaan, maar wees alert!

New York is niet de eerste plek waar je aan denkt als het gaat om gevaarlijke hikes, maar de noordoostelijke staat herbergt wel het zogeheten ‘pad van de duivel’. De weg voert je een kleine veertig kilometer door de Catskill Mountains in een rechte lijn, met zeven beklimmingen, scherpe bochten en kliffen waarbij valpartijen fatale gevolgen kunnen hebben. Zorg voor goed schoeisel en houd rekening met ijs en gladheid!

Ongerepte natuur en wildernis kenmerken het dunbevolkte Alaska en dat maakt de staat natuurlijk tot een zeer geliefde plek voor natuurliefhebbers en hikers. Tegelijkertijd schuilt daarin juist het gevaar, bijvoorbeeld bij Mount McKinley, met 6.168 meter de hoogste berg van Noord-Amerika. Bijnaam: Denali (de hoge). Om de top te bereiken, dienen klimmers af te rekenen met de ijzige kou, stormen, onderkoeling, verraderlijke ijsvlaktes en mogelijke ontmoetingen met beren en andere wilde beesten. En dan is er nog de kans op hoogteziekte. Velen slaagden in hun missie, maar ook heel veel niet. Sinds 1932 overleefden meer dan 120 mensen de klim niet.

De Bright Angel Trail bij de South Rim van de Grand Canyon is veel beruchter om zijn gevaren. Er moeten hier jaarlijks honderden mensen gered worden omdat ze bevangen zijn door de hitte. Door de vele (fatale) ongelukken is er een speciaal rangersteam geformeerd dat wandelaars in nood bijstaat. De hike is ruim vijftien kilometer lang en het verschil tussen het hoogste en laagste punt bedraagt 1.3 kilometer. Het afdalen valt nog mee, maar eenmaal in de Canyon kan het wel twintig graden warmer zijn! Met temperaturen van dik boven de veertig graden. En daarna volgt het klimmen tijdens de terugweg. Er zijn diverse waterpunten onderweg, maar een goede persoonlijke voorbereiding is ook hier essentieel. De parkservice geeft ook diverse tips. Toch gaat het nog vaak mis door misschien wel het grootste gevaar van alles: onderschatting. 

The highest peak. The worst weather. The fastest wind speed. Wat de Bright Angel Trail heeft qua hitte, heeft Mount Washington met kou. De berg met een top op 1917 meter hoogte is gevreesd door de extreme winden in combinatie met de lage temperaturen. In de jaren dertig werd op de top één van de snelste windsnelheden ter wereld ooit gemeten: 231 mijl (370 kilometer) per uur. De gemiddelde temperatuur ligt er tussen de twee en drie graden. Op de bergtop is het nooit warmer geweest dan 22 graden. Elk jaar komen er zo’n 25 mensen in de problemen tijdens hun klim. Durf jij het aan? Luister dan goed naar de Amerikaanse Piet Paulusma!