Als je het hebt over autorijden in Amerika, dan heb je het al snel over Route 66. Het bijna 4000 kilometer lange traject van Chicago naar Los Angeles maakt officieel geen onderdeel meer uit van het wegennet, maar fungeert nog altijd als een enorme toeristische trekpleister. Tijd om terug te blikken op de geschiedenis van de beroemde Route 66.

De geschiedenis van Route 66 USA

Ondernemers Cyrus Avery (uit Oklahoma) en John Woodruff (Missouri) kwamen begin twintigste eeuw met het idee om de steden Chicago en Los Angeles met elkaar te verbinden via een snelweg. Het lobbyen verliep echter moeizaam en pas nadat de Amerikaanse overheid zich ging bezighouden met wetgeving voor het nationale wegennet, kregen de ambitieuze plannen van het tweetal écht gestalte. In 1926 zag de snelweg het levenslicht en kende de regering het nummer 66 toe. De route, die door de staten Illinois, Missouri, Kansas, Oklahoma, Texas, New Mexico, Arizona en Californië liep, moest vooral het vrachtwagenverkeer een enorme dienst bewijzen. Het transport van graan en andere producten zou veel minder tijd in beslag gaan nemen, juist omdat de diagonaal lopende snelweg de vlakke landbouwstaten en prairies doorkruiste. Voor vrachtwagenchauffeurs speelde bovendien nog iets anders mee. Route 66 was qua temperatuur een stuk aangenamer rijden dan de koudere gebieden in het noorden.

De Grote Depressie en Tweede Wereldoorlog

De crisisjaren in de jaren dertig zorgden aanvankelijk voor oponthoud, maar boden tegelijkertijd uitkomst voor de werkloosheid in het land. Van 1933 tot 1938 hielpen vele werkloze mannen uit zo’n beetje alle staten mee aan het asfalteren van de route, in totaal 3943 kilometer lang. De nieuwe superweg staat daarom ook wel symbool voor het opkomende Amerika, met nieuwe kansen en hoop op een beter leven. In 1938 was Route 66 compleet bestraat. Een jaar later viel Adolf Hitler met zijn legermacht Polen binnen, waarmee hij de Tweede Wereldoorlog ontketende. De Amerikaanse regering had indirect baat bij de nieuwe verbindingsweg, want nu was het makkelijker om troepen en militair materieel in groten getale te verplaatsen naar het (mid)westen, dat vooral vanwege het klimaat zeer geschikt bleek voor het opzetten van trainingskampen, legerbases en het stationeren van oorlogsvloten.

Opkomst toerisme en tv-serie

Na de Tweede Wereldoorlog nam de populariteit van Route 66 een vogelvlucht. Duizenden soldaten, piloten en matrozen die hun militaire training hadden genoten in zonnige staten zoals Californië en Arizona, besloten tijdens de strenge winters aan de oostkust terug te keren naar de aangename westkust, via Route 66. Ook (buitenlandse) toeristen wisten de weg naar de aorta van Amerika steeds vaker te vinden en al vrij snel speelden ondernemers daar op in. Elke reiziger heeft onderweg benzine, eten en drinken en andere service nodig, of ze nou arm of rijk zijn, zo redeneerden zij. De opkomst van tankstations, diners, motels en winkels was het logische gevolg. In de jaren zestig werd Route 66 nog legendarischer, met de komst van een gelijknamige tv-serie op CBS, over twee jonge mannen die in een sportwagen avonturen beleefden op de ‘Mother Road’, één van de vele bijnamen die Route 66 verwierf. De show was goed voor 116 afleveringen en duurde vier seizoenen. Ook boeken en films droegen in de loop der jaren bij aan het romantische beeld van ’s werelds bekendste autoweg.

Slijtage en de Federal Aid Highway Act

Door het frequente zware vrachtverkeer, vooral tijdens de Tweede Wereldoorlog, en de opkomst van de Amerikaanse autoindustrie, begon Route 66 in de jaren vijftig steeds meer tekenen van slijtage te vertonen. Onder leiding van president Dwight Eisenhower (1953-1961) onderging het nationale wegen systeem een complete metamorfose. Hij zette op 29 juni 1956 een handtekening onder de Federal Aid Highway Act, ook wel bekend als de National Interstate and Defense Highways Act. Dit meer dan 30 miljard dollar kostende project was goed voor de aanleg van 40.000 mijl (64.000 kilometer) aan snelwegen door het land. Het wordt gezien als één van de beste prestaties van Eisenhower qua nationaal beleid.

Begin van het einde

De komst van het nieuwe wegennet betekende het begin van het einde. Kleine stadjes sneuvelden en daarmee ook delen die voerden naar de meer geïsoleerde gebieden van Amerika. In 1970 waren bijna alle originele delen van Route 66 omzeild met nieuwe, vierbaans snelwegen, onder meer de Interstate 55 (I-55). De route werd niet meer opgenomen in kaarten en bordjes en andere markeringen werden verwijderd. Het laatste bordje sneuvelde in januari 1977. Op 27 juni 1985 werd Route 66 officieel opgeheven.

Nalatenschap

Tot op de dag van vandaag is de herinnering aan de magische supersnelweg nog altijd zeer levendig en verleidt het toeristen vanuit de hele wereld tot de transatlantische oversteek. Misschien juist omdat de route officieel niet meer bestaat. Al is dat laatste niet helemaal waar, want diverse delen van de oorspronkelijke Route 66 zijn nog prima berijdbaar.

Sommige staten hebben zelfs historische markers en musea langs het traject geplaatst voor mensen die toch een poging wagen. Er zijn diverse organisaties die zich bezighouden met het waarborgen, beschermen en onderhouden van Route 66-gebieden, zoals Illinois Route 66, zodat de Mother Road van Amerika nooit helemaal verloren gaat.