Amerika is één van de landen waar met grote regelmaat eetwedstrijden plaatsvinden. Mannen en vrouwen die zich volproppen met hotdogs, hamburgers, taarten of andere snacks, met de klok als grote vijand. Er zijn tv-zenders die deze schranspartijen live uitzenden en de winnaars genieten groot aanzien. Kritische geluiden zijn er ook: is het met zoveel armoede in de wereld moreel verantwoord om zo met voedsel om te gaan? En zijn die grote hoeveelheden junkfood niet levensgevaarlijk? Onschuldig vermaak of pure waanzin; dat is de hamvraag.

Eetwedstrijden in Amerika: vermaak of waanzin?

De legende en een arme Poolse immigrant

Amerika is het land van groot, veel en extreem en eetwedstrijden passen wat dat betreft prima in dat plaatje. Het staat niet echt onomstotelijk vast hoe en wanneer die eetwedstrijden ooit begonnen, maar volgens de legende hielden vier immigranten op 4 juli 1916, tijdens de Amerikaanse nationale feestdag, een wedstrijdje hotdogs eten op schiereiland Coney Island (New York). Dat gebeurde bij hotdogzaak Nathan’s Famous, dat in hetzelfde jaar was opgericht door Nathan Handwerker, een arme Poolse immigrant. Met 300 geleende dollars en het geheime kruidenrecept van zijn vrouw ging hij aan de slag. Niet wetende dat zijn winkel ooit zou uitgroeien tot een wereldwijd begrip.

Nathan’s International Hot Dog Eating Contest

In zekere zin vormde Nathan’s Famous en diens hotdogs de basis voor de vele eetwedstrijden die jaarlijks plaatsvinden in Amerika. Op kleine schaal tijdens lokale buurtfestivals, maar de afgelopen jaren ook steeds vaker op grote schaal voor het publieke oog. Het meest berucht is Nathan’s International Hot Dog Eating Contest, dat in de jaren zeventig voor het eerst werd gehouden (op 4 juli) en inmiddels is uitgegroeid tot een enorme publiekstrekker. TV-zenders zoals FOX en ESPN doen hier zelfs verslag van en de winnaars vergaren eeuwige roem, media-aandacht en 10.000 dollar. Hieronder zien we de Amerikaanse Joey Chestnut, zeg maar de Tiger Woods onder de ‘profeters’, in actie tijdens de editie van 2021. Hij wint voor de twaalfde keer op rij en verdedigt daarmee zijn trofee, de felbegeerde ‘Mustard Yellow Belt’.

Major League Eating en bizarre records

Geloof het of niet, maar er is zelfs een overkoepelende organisatie die toeziet op alle professionele eetwedstrijden in de wereld: de Major League Eating (MLE). Dus dit is wat de FIFA bij het voetbal is. De voorganger van de MLE was The International Federation of Competitive Eating (IFOCE), dat werd opgericht in 1997 door de broers George en Richard Shea. De Major League Eating, gevestigd in de staat New York, is verantwoordelijk voor ongeveer 80 eetwedstrijden per jaar. Het orgaan ontfermt zich over de grote sterren zoals Chestnut en Sonya Thomas bij de vrouwen, arrangeert media-optredens en sluit sponsorcontracten af.

Op de site staan ook de bizarre eetrecords. We lichten er een paar uit van twee ‘grootheden’.

Joey Chestnut
• 8.3 liter chili in 6 minuten (2015)
• 182 chicken wings in 30 minuten (2007)
• 69 hotdogs in 10 minuten (2013)
• 103 Krystal hamburgers in 8 minuten (2007)
• 141 hardgekookte eieren in 8 minuten (2013)

Sonya Thomas
• 80 chicken nuggets in 5 minuten (2004)
• 46 Philips crab cakes in 10 minuten (2006)
• 5 kilogram cheese cake in 9 minuten (2004)
• 44 kreeften in 12 minuten (2005)
• 47 oesters in 8 minuten (2012)

Controverse

Niet iedereen is gecharmeerd van deze overconsumptie, waar Amerika sowieso al bekend om staat. Daarbij kunnen deze enorme hoeveelheden junkfood onmogelijk bevordelijk zijn voor de gezondheid. In juli 2014 overleed een man uit South Dakota, nadat hij was gestikt tijdens een hotdogwedstrijd. En dan was er in 2012 een man uit Florida die meedeed aan een strijd waarbij deelnemers zoveel mogelijk insecten en wormen moesten eten. Dat had fatale gevolgen. Ook in andere landen ging het mis. In Swansea (Wales) stierf een kerel tijdens een wedstrijdje fairy cakes eten en in Roemenië ging een 60-jarige man ten onder aan hotdogs.

Is het, met alle hongersnood in de wereld, niet belachelijk om zo met voedsel om te gaan? En wat te denken van de ‘sterren’ zoals Chestnut en Thomas, die door de Major League Eating worden bestempeld als ‘national treasures’ van Amerika. Zijn zij nu voorbeelden voor de jeugd? Wat als een 8-jarig jochie uit Ohio tegen zijn ouders zegt dat hij dezelfde carrière wil als Chestnut? De vraag is en blijft: zijn deze eetwedstrijden in Amerika louter onschuldig vermaak? Of zijn ze daar gewoon helemaal gek geworden? Oordeel zelf zou ik zeggen.